Het beest in mij....
Iedereen heeft een beest in zich
Iedereen.
Dat is je oerinstinct.
Diep verscholen onder fatsoen, intellect en schaamte.
Diep verscholen….
Totdat het wordt getriggerd.
Totdat het ontwaakt.
Om te overleven.
Dát oerinstinct.
Bij sommige ontwaakt het moeilijk.
Bij sommigen wordt het makkelijk wakker.
Overprikkeling doet zo iets.
Sommigen bevriezen.
Sommige rennen weg.
Bij mij vecht het.
Een vlammende nietsontziende woede.
Mijn autistische woede.
Die alles afbrandt wat met de situatie te maken heeft.
Alles neersabelt tot er geen spaander meer van heel is.
Zodat de bedreigende situatie er niet meer is.
Domweg niet meer bestaat.
Dat beest in mij is er.
Het ontwaakt soms.
En ik laat het er zijn.
Ben er weer vriendjes mee geworden.
Dat oerinstinct is óók deel van mij.
En laat ik het er zijn,
Respecteer ik zijn honger.
Voel ik het onrecht dat hem triggert,
Doe ik dat op tijd,
Dan uit hij zich in daadkracht.
Redelijk beheersbare daadkracht.
Dát is waar hij me dan mee helpt.
Beheersbare daadkracht
Waar intellect, medeleven en compassie niet meer helpen.
Het beest in mij.
Het is er, ontkennen heeft geen zin,
Voorkomen evenmin,
Hem respecteren wel
Hij trekt namelijk tijdig aan de bel,
Bij onrecht ontvlamt het.
Het signaleert onrecht.
Jegens mij, jegens jou,
Jegens alles en allen die mij dierbaar is.
Het is er,
Dat ‘beest’ in mij.
Het dient mij.
Mits op tijd gevoed.
Want anders verteert het zelfs mij
In lak’ech,